Kind waar ben je
Uit een analyse van cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) in 2014, blijkt dat het percentage echtscheidingen in de afgelopen 10 jaar nog nooit zo groot was. Uitgezonderd de periode van de crisis, loopt bijna de helft van alle huwelijken uit op een echtscheiding waarvan in 30% van de gevallen de vader zijn kinderen niet meer ziet. Met als gevolg onherstelbare familiedrama’s en zelfmoorden.
Dit is het verhaal van een liefhebbende vader die zijn dochter al bijna 9 jaar niet heeft gezien. Na een poging zichzelf van het leven te beroven, een zware en lijdzame weg van beproevingen en een jarenlange strijd komt hij tot een verbazingwekkend inzicht wat het antwoord is op dit ondraaglijk verlies in zijn bestaan.
Met een flashback komt de vader tot ontdekking wat de ‘rode draad’ in zijn leven hierin was. Hij doorziet waarom zijn leven zo heeft moeten lopen zoals het is gegaan. En met zijn verhaal begrijpt hij ook de parallelle boodschap van God. Het antwoord dat hij van deze Vader krijgt, geeft hem de wijsheid, liefde en kracht die hij nodig heeft om met het verlies van zijn kind om te gaan. Deze boodschap van ´Rechtvaardigheid´ wil hij delen met anderen, waaronder alle vaders en moeders die hun kinderen niet meer mogen zien.
Meer info op www.kindwaarbenje.nl.
KLIK HIER om te bestellen (€20,-)
Recensie van Johanna vh boek “Kind waar ben je”:
Ik ben een moeder die haar kind stimuleert om contact te hebben met haar vader. Mijn dochter wil dit niet. De trauma’s zijn op dit moment nog te groot. Zij verstoot haar vader vanuit diepe pijn. Mijn ex denkt dat ik haar bij hem weghoud. Omdat ik geen contact met hem heb, kan ik niets doen ter verdediging. En wellicht zou het ook geen verschil maken. Verdrietig, want ik geloof dat wanneer er -begeleid- contact ontstaat, dit het begin van heling zou kunnen zijn. Maar zowel mijn ex-man als ik moeten ieder op ons eigen eiland wachten en hopen dat zij zover komt. Ik wilde weten wat een man ervaart/kan ervaren wanneer hij zijn dochter niet meer ziet.
Kind waar ben je is een verrassend boek. Het is geen zielig verhaal van een smekende vader die zijn dochter terug wil zien. Geen opsomming van verwijten aan zijn ex-vrouw. Het is een eerlijke analyse -soms te eerlijk- van een huwelijk dat geen stand hield en de gevolgen daarvan voor de schrijver. Ik schrijf ‘soms te eerlijk’, omdat ik vanuit het boek lees dat de schrijver de volledige schuld van het mislukken van zijn huwelijk op zich lijkt te nemen. De schrijver pakt de volledige verantwoording voor de breuk in zijn huwelijk. Een huwelijk doe je echter samen. Je laat het samen slagen of mislukken. Ja, ook als er overspel plaats heeft in het huwelijk. En dat zeg ik uit eigen ervaring. Mijn ex-man heeft meerdere keren een vriendin gehad tijdens ons huwelijk. Dat is niet goed te praten, en voor dat stuk draagt hij de volledige verantwoordelijkheid en schuld. Maar het verhaal wat eraan vooraf gaat, is een gezamenlijk verhaal. Dat geldt in mijn optiek ook voor de schrijver. Hij zou iets milder mogen zijn naar zichzelf toe.
In het boek blijft veel buiten beeld, waarmee de privacy van de ex-vrouw van de schrijver wordt beschermd. Dit getuigt van integriteit en volwassenheid. Van een weloverwogen missie: Mijn verhaal moet worden verteld, maar niet ten koste van…
Het persoonlijke verhaal van George gekoppeld aan het thema recht en rechtvaardigheid vanuit de Bijbel mondt uit in een erkenning van Gods grootheid en soevereiniteit. Vandaar uit past een houding van nederigheid, welke wordt beschreven in de afloop van het persoonlijke verhaal van George: “Zo langzamerhand kwam ik erachter dat de beste manier om overeind te komen was: op mijn knieën gaan.” The battle belongs to You…
Een zeer weloverwogen geschreven verhaal. Een doorleefd verhaal. Het geeft een duidelijk beeld van het immense lijden wanneer een kind besluit zijn of haar vader of moeder niet meer te willen zien. En het verhaal laat zien dat wanneer God erbij is, een mens meer kan dan hij ooit voor mogelijk heeft gehouden.
Het boek is alleszins het lezen waard. Het heeft een zeker niveau, je duikt er niet in weg als in een roman. Het verhaal zou kunnen oproepen tot vragen, tot meer informatie willen hebben over het persoonlijke gedeelte van het verhaal. Maar de integriteit waarmee het geschreven is, weerhoudt je er van om deze te stellen. Dat zou niet integer zijn. Het verhaal roept op tot zelfonderzoek. Ben ik wie ik wil zijn, naar mijn kinderen toe, naar mijn (ex)-partner toe, naar God toe? Waarin mag ik verder leren en groeien. Het roept er toe op om mijn strijd op te geven, en het Zijn strijd te maken. Als ik vecht, vecht ik op mijn knieën, met mijn handen opgeheven naar Hem.